کاربری که از هدست تک گوش استفاده می کند. ترکیبی از هدفون و میکروفون است. هدست ها یا با یک هدفون (مونو) یا با دو گوش (تک صدا برای هر دو گوش یا استریو) ساخته می شوند. هدست ها عملکرد معادل یک گوشی تلفن را با عملکرد هندزفری ارائه می دهند. آنها کاربردهای زیادی از جمله در مراکز تماس ، اپراتورهای تلفن ، کارکنان ارتباطات نظامی و انتظامی و سایر مشاغل فشرده تلفن دارند.آنها همچنین در خانه ها توسط افرادی که مایل به داشتن هر دو دست در طول مکالمه تلفنی هستند استفاده می شود. همچنین می توانند در سیستم های ارتباطی مدار بسته استفاده شوند ، مانند زمانی که یک مهندس صدا با اعضای گروه در استودیوی ضبط با استفاده از میز مخلوط ارتباط برقرار می کند.

مونو و استریو
هدست در طرح های تک گوش و دو گوش موجود است. هدست های دو گوش ممکن است از صدای استریو پشتیبانی کنند یا از یک کانال صوتی تک صدایی برای هر دو گوش استفاده کنند. مدل تک گوش یک گوش را آزاد می کنند و باعث آگاهی بهتر از محیط می شوند. هدست های تلفن ، حتی برای طرح های دو گوش ، تک صدا هستند ، زیرا تلفن فقط ورودی و خروجی تک کانالی را ارائه می دهد

سبک میکروفون
بازوی میکروفون هدست ها ممکن است یک میکروفون خارجی داشته باشد یا از نوع لوله صوتی باشد. میکروفون های خارجی دارای میکروفون در قسمت جلویی بازوی میکروفون هستند. طرح های Voicetube را طراحی میکروفون داخلی نیز می نامند و میکروفون در نزدیکی هدفون قرار دارد و لوله ای صدا را به میکروفون منتقل می کند.

سبک های هدبند
استاندارد با هدبندی که روی سر پوشیده می شود ، به عنوان هدست بالای سر شناخته می شوند. که هدبندها از پشت گردن کاربر عبور می کنند به عنوان هدست های پشتی یا پشت گردن شناخته می شوند. که با یک قلاب گوش نرم روی گوش پوشیده می شوند ، به عنوان هدست روی گوش یا گوشواره شناخته می شوند. اینها قابل تبدیل به گونه ای طراحی شده اند که کاربران می توانند با مونتاژ مجدد قطعات مختلف ، روش پوشیدن را تغییر دهند.