هدفون یک جفت دارای بلندگوی کوچک است که روی سر یا روی گوش کاربر قرار می گیرد. آنها مبدل های الکتروآکوستیکی هستند که سیگنال الکتریکی را به صدای مربوطه تبدیل می کنند. هدفون به یک کاربر اجازه می دهد به صورت خصوصی به منبع صوتی گوش دهد ، برخلاف بلندگو ، که صدا را در هوای آزاد منتشر می کند تا هر کسی در نزدیکی آن را بشنود. هدفون همچنین به عنوان بلندگو و هدفون یا به طور عامیانه در ابعاد مختلف شناخته می شود

هدفون های دور ((اطراف گوش)) و فوق شنوایی ((بالای گوش)) از یک نوار در بالای سر برای نگه داشتن بلندگوها در محل خود استفاده می کنند. نوع دیگر ، معروف به هدفون شامل واحدهای جداگانه ای است که به مجرای گوش کاربر متصل می شوند. نوع سوم  هدایت استخوانی است که معمولاً در پشت سر پیچیده می شود و در جلوی مجرای گوش قرار می گیرد و مجرای گوش را باز می گذارد. در زمینه مخابرات ، هدست ترکیبی از هدفون و میکروفون است.

یک منبع سیگنال مانند تقویت کننده صدا ، رادیو ، پخش کننده سی دی ، پخش کننده رسانه قابل حمل ، تلفن همراه ، کنسول بازی های ویدئویی یا ابزارهای الکترونیکی متصل می شود ، یا مستقیماً با استفاده از سیم یا با استفاده از فناوری بی سیم مانند بلوتوث ، DECT یا FM رادیو در اواخر قرن نوزدهم برای استفاده اپراتورهای تلفن و برای آزاد نگه داشتن دست آنها ساخته شد. در ابتدا کیفیت صدا متوسط ​​بود و یک گام به جلو اختراع این محصول بود با وفاداری بالا بود.